آدمی در آغاز حیات
آیه شماره 78 از سوره مبارکه نحل
آدمی در آغاز حیات
وَاللّهُ أَخْرَجَکُم مِّن بُطُونِ
أُمَّهَاتِکُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَیْئًا وَجَعَلَ لَکُمُ الْسَّمْعَ وَالأَبْصَارَ
وَالأَفْئِدَةَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ
و خدا شما را از شکم مادرانتان در
حالى که چیزى نمىدانستید بیرون آورد و براى شما گوش و چشمها و دلها قرار داد باشد
که سپاسگزارى کنید
تولّد از مادر، به ارادهى الهى است. «اللَّه اخرجکم من بطون
امهاتکم»
یاد نقصها و کمبودها و فقدانهاى گذشته، روحیهى شکر را در انسان
بارور مىکند. «لاتعلمون شیئاً... لعلکم تشکرون»
حکمت و سنّت خداوند، آن است که
هر کارى از راه وسیلهاش انجام شود. ابزار علم، چشم و گوش و دل است. «جعل لکم
السّمع...»
کارآیىِ گوش قبل از چشم است. (گوش در شکم مادر هم مىشنود، ولى چشم
بعد از تولد، تا مدتى بسته است. شاید به همین دلیل در آیه نام گوش قبل از چشم برده
شده است) «جعل لکم السمع والابصار»
تشکر از هر نعمت، بکارگیرى صحیح آن است.
زیرا قرآن از گروهى انتقاد مىکند که چشم دارند ولى حقایق را نمىبینند، گوش دارند
ولى حاضر به شنیدن حق نیستند. «جعل لکم السمع والابصار ... لعلکم تشکرون»
شکر
واقعى نعمت چشم و گوش، تحصیل علم است: زیرا آیه ابتدا مىفرماید: شما نمىدانستید،
من به شما چشم و گوش دادم تا شکر کنید، یعنى علم بیاموزید. «جعل لکم السمع و
الابصار... لعلکم تشکرون»